De spreken-is-zilverfabriek
ze ademt zacht zinderend zilver uit
we kijken stil, het zwijgen is gesmeed
in onze monden, is gesmeed in
al het uitstrekkend wit
we proberen het: rekken onze ruggen, tenen,
tongen, maar het zijn slechts tengere schaduwen
die deze staat van lengte kunnen bereiken
met hun oude, stenen huid
glorend aan de beginselen van een maakbare eeuw
smeden we taal in dertig glimmende tinten
blakend in het licht van een hedendag
spreek van alles, zeggen we dan
ze knikt na jaren zwijgen mee: spreek van alles,
wees zilver, wees bitter (als het moet)
Sanne Lolkema